از آنجایی که انتظارش را ندارید

سلام فرشته هایم..

الحمدلله از اینکه مجدد توانستم با شما هم کلام شوم.

گاهی دلم می خواهد برخی چیزها را برایتان تعریف کنم. با اینکه می دانید.. ممنونم که گوش می کنید. خود حرف زدن با فرشته های پر نور هم خیلی حس خوبی به انسان دست می دهد. پر نور ترم می کند.

از چالش دفعه قبل خیلی خوشم آمد. می خواهم باز هم خودم را به چالش بکشانم. تا باشد از این چالش های زیبا.

می دانید، این روزها هم رزق و روزی های مادی ما آدم ها کم شده و هم رزق و روزی های معنوی مان. حالا من می خواهم خودم را به چالش بکشانم

چالش بوسه

سلام فرشته های عزیزم . چقدر خوب است که شما همیشه کنارمان هستید..

اگر چه می دانید اما دلم می خواهد باز هم برایتان تعریف کنم..

قرار بود پدرش به خانه مان بیاید. پدری که مدت ها از او می ترسید و کتک های بسیاری هم از دستان سنگینش نوش جان کرده بود. پدری که بارها مادرش را تحقیر کرده و هر بار خنجر زخم زبان هایش، وجودش را متلاشی کرده بود. گاهی که  دیگر نمی توانست تحمل کند در لفافه این ها را زمزمه می کرد. اما امروز، او تصمیم گرفته بود دست چنین پدری را ببوسد چون، پدر است(1). می خواست ببیند می تواند به خاطر خدا(2)، همه ان ناخوشی ها را ندیده بگیرد و ببوسد یا نه.

به او می گفتم تو می توانی. همین که قصد کردی عالی است و مطمئن هستم که خدا یاری ات می کند.