کجایند آنانی که اگر بودند، چه می شد..

گاهی اینقدر قلم و دفتر و وبلاگ و پست و مطلب کم می یارم برای نوشتن ..

یعنی ی تیتر ببینی این الحسن این الحسین.. بعد زبان قلمت باز نشه که بخواد ناله بزنه..

چون صبحش رفته باشی حرم .. یک هو ناغافل تو حرم ببرندت وسط دعای ندبه... ذوق کنی و بری خودتو اون جلو جلوها جا کنی ، چادرت رو بکشی رو سرت ، ندبه رو باز کنی ، یک هو مداح بخونه این الحسن این الحسین.. و تو عین ابر بهار گریه کنی.. چون خودشون دعوت کردن بیای ناله بزنی که کجاست حسن و حسین.. کجایند این انوار الهی.. و تو این فقدان عظیم را روی قلبت، ولو به لحظاتی، حس کنی..

خوبه اینجا هست که بشه کمی نوشت با فرشته ها.. فرشته های خوبم.. بودین و دیدین؟ مردم چه ناله می زدن؟ اشک می ریختن؟ دعا کنین فرج آقامون.. آقامون بیشتر از ما منتظره..   آقامون سالهاست منتظره.. من که چندی است بدنیا آمده‌ام.

کجای دستگاه ظهور هستی؟

سلام فرشته های خوبم.

چند وقتیه نتونستم حرفهامو باهاتون بنویسم. این یعنی حرف می زدم هان؟ اره جون خودم. خیلی هم حرف نمی زدما. گاهی که یادم می انداختین سلام و علیکی می کردم. ولی امان از غفلت.. وقتی نمی تونم حضور شما رو مداوم احساس کنم و طبق باورم، اعتقادم، رفتار کنم، چطور از خودم انتظار دارم که حضور پر عظمت خداوند رو همیشه احساس کنم؟

ولی من ، دست از تمرین بر نمی دارم. اونقدر تمرین میکنم و می کنم تا احساس حضور در محضر شما فرشتگان ، در محضر امامم، در محضر خداوند باری تعالی، بشود لحظه لحظه عمرم به لطف خدا و دعای امام زمان و شما.. اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم..

امشب، شب نیمه شعبان هست.

چند هزار ملک اومدین روی زمین و تبریکات می گین؟ اینقدر دلم می خواست این عظمت امشب رو ببینم، نوش کنم،.. من کی هستم که بخوام ببینم؟

غربت

سلاااام فرشته های خوووبم..

این روزها، خیلی دلم هوایی شده، کاش هوای خدا باشه و نفس، نباشه.

دلت نخواااد

 

سلام فرشته های عزیزم..

یادتونه چندین روز پیش باهاتون در مورد بی مهلی های یک مومن صحبت کردم.. گاهی مهربون می شه ولی بعدش هیچ.. خیلی جالبه برام که وقتی مهربون می شه، اگه مراقب دلم بودم که وا نره و دل نبنده به این محبتش و جدی نگیره، همین طور مهربون می مونه.

 ولی وقتی یک کم دلم می لرزه و خوشم می یاد از مهربونی  و محبتش و دلم بیشتر می خوادش، بسرعت ورق عوض می شه. نامهربون می شه و ..

حالا چرا باید جالب باشه برام. اونم خیییلی؟!!!

مخاطب ندایتان ما باشیم الهی

سلااام فرشته های خوب و مهربووون..

و شما فرشته های مخصوص ماه رجب..

دعامون کنین توفیق رفتن در زمره رجبیووون رو داشته باشیم...

مشتاق خدا باشیم..

مشتاق ولی خدا باشیم.

مشتاق اطاعت از اوامر و نواهی اش باشیم....

 

چه خبر است در عالم.. در این ساعات و لحظات

بی مهلی های یک مومن

سلااااام فرشته های خوبم.

خوشحالم که باز هم می تونم باهاتون حرف بزنم و بنویسم. سلام و رحمت خدا بر همه شما فرشتگان عالم .. آخ جووون یک عالمه دعا..

دیدین این روزها چه روزهایی بود. چه چیزهایی برام نوشتین؟ اعمال خوبم بیشتر بود یا .. ؟

خودتون که می دونین جریان از چه قراره.  تازه دیده بودمش. همان اول کار، خیلی به دلم نشست اما من برای او، از زمین زیر پایش، پایین تر بودم. نمی دانم چرا اصلا من را به چشم نمی دید.

راز دریافت دعای میلیاردی و بیشتر

سلااام خدا بر شما فرشته های عزیزززز

نه فقط شمایی که کنارمین. همه ی شماهایی که در این لحظه، وجود دارید.. یعنی چه تعداد هستین؟

فرض کنیم ۸۰ میلیون جمعیت ایران، هر نفر مثلا فقط دو فرشته. یعنی ۱۶۰ میلیون فرشته نقدا... دیگه بقیه مسیولیت ها، فرشته های محافظ و اوووه...

و

من

یک انسان،

از خدا خواستم،

سلام و درودش رو به همه تون بفرسته.

و

مطمئنم معنی این جمله را شما بهتر از من میدونین. شما فرشته ها، معنی سلام و رحمت خدا رو بهتر میدونین چون شهود دارید، یقینا می بینید همه چی رو مثل من دچار غفلت نیستید و اگاه اگاه هستید...

 

میگما.. فرشته های عزززیزززز...

این همه فرشته

سلااام فرشته هایم.. خوبین؟

نمیدونم اسمتون چیه. جالبه که من با این همه فرشته دوست میشم. هر بار که صبح میشه و فرشته های جدید میایین...

گاهی اینقدر خجالت میکشم. از اینکه همه کارهای ریز و درشت من رو مامورید بنویسید.

 

مگه من کی ام؟

که دوتا فرشته مامور نوشتن من هستند، مامور کمک ب رشد من، فرشته ای مامور محافظت از من.. فرشته ای مامور بالابردن دعاهای من...

من کی ام مگه؟ که اینهمه خدا دم و دستگاه اطراف من قرار داده؟

من که ادم مهمی نیستم که محافظ داشته باشم. منشی داشته باشم. علاوه بر دوربین، بنویسی هم داشته باشم؟

 

خدایا..

مرا خلق کردی، این همه فرشته خلق کردی تا من را حمایت و پشتیبانی کنند. و من چه میکنم؟

از آنجایی که انتظارش را ندارید

سلام فرشته هایم..

الحمدلله از اینکه مجدد توانستم با شما هم کلام شوم.

گاهی دلم می خواهد برخی چیزها را برایتان تعریف کنم. با اینکه می دانید.. ممنونم که گوش می کنید. خود حرف زدن با فرشته های پر نور هم خیلی حس خوبی به انسان دست می دهد. پر نور ترم می کند.

از چالش دفعه قبل خیلی خوشم آمد. می خواهم باز هم خودم را به چالش بکشانم. تا باشد از این چالش های زیبا.

می دانید، این روزها هم رزق و روزی های مادی ما آدم ها کم شده و هم رزق و روزی های معنوی مان. حالا من می خواهم خودم را به چالش بکشانم

چالش بوسه

سلام فرشته های عزیزم . چقدر خوب است که شما همیشه کنارمان هستید..

اگر چه می دانید اما دلم می خواهد باز هم برایتان تعریف کنم..

قرار بود پدرش به خانه مان بیاید. پدری که مدت ها از او می ترسید و کتک های بسیاری هم از دستان سنگینش نوش جان کرده بود. پدری که بارها مادرش را تحقیر کرده و هر بار خنجر زخم زبان هایش، وجودش را متلاشی کرده بود. گاهی که  دیگر نمی توانست تحمل کند در لفافه این ها را زمزمه می کرد. اما امروز، او تصمیم گرفته بود دست چنین پدری را ببوسد چون، پدر است(1). می خواست ببیند می تواند به خاطر خدا(2)، همه ان ناخوشی ها را ندیده بگیرد و ببوسد یا نه.

به او می گفتم تو می توانی. همین که قصد کردی عالی است و مطمئن هستم که خدا یاری ات می کند.